معنی گلیم فروش در لغت نامه دهخدا

فروشندۀ گلیم. آنکه گلیم فروشد. کسایی. (دهار) (ملخص اللغات حسن خطیب) (تفلیسی)

معنی گلیم فروش در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که گلیم را بفروش رساند فروشنده گلیم

معنی گلیم فروش - جستجوی لغت در جدول جو

گلیم فروش(چَ)

لغت نامه دهخدا

گلیم فروش

فرهنگ لغت هوشیار

گلیم پوش

آنکه جامۀ خشن مانند گلیم بر تن کند، کنایه از فقیر و تهیدست

فرهنگ فارسی عمید

کلی فروش

(تَ شَ / شِ)

آنکه کالاهای بازرگانی را به صورت عمده فروشد. عمده فروش. آنکه اجناس مختلف را به صورت کلی فروشد. مقابل جزئی فروش

لغت نامه دهخدا

گلیم گوش

(گِ)

مردمی بوده اند مانند آدم لیکن گوشهای آنها به مرتبه ای بزرگ بوده که یکی را بستر و دیگری را لحاف میکرده اند و آنها را گوش بستر هم میگویند. (برهان). در عجایب المخلوقات چ هند 1331 هجری قمری ص 584 آمده: گروهی بود که ایشان را منسک خوانند. و ایشان در جهت مشرق نزدیک یأجوج (و) یأجوج بر شکل آدمی بودند و مر ایشان را گوشهایی بود مانند گوش فیل. هر گوش مانند چادر باشد چون خواب کنند یکی از آن دو گوش بگسترانند و گوش دیگر چادر کنند (!). (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). جمعی از نسل قابیل بن آدم که در حدود بلاد مشرق سکونت دارند و گوش ایشان بمثابه ای بزرگ است که یکی را بستر و دیگری را لحاف سازند چنانکه از تواریخ معلوم میشود:
در باغ کنون حریرپوشان بینی
بر کوه، صف گهرفروشان بینی
بر روی هوا گلیم گوشان بینی
دلها ز نوای مرغ، جوشان بینی.
منوچهری.
از بنا گوش برگ گل پیداست
غنچه خسپان گلیم گوشانند.
(آنندراج)

لغت نامه دهخدا

بلیت فروش

بلیطفروش. که بلیت فروشد

لغت نامه دهخدا

گزین فروش

(کَ / کِ)

ابریشم فروش. فروشندۀ ابریشم. (شعوری ج 2 ورق 289) :
گزین فروش چو دیده دو زلف و گیسویش
خجل شده ست همین از متاع بی رویش.
ابوالمعالی (از شعوری ج 2 ورق 298)

لغت نامه دهخدا

گندم فروش

(چَ / چِ دَ رَ دَ / دِ)

کسی که پیشۀ او فروختن گندم است. فومی. (ملخص اللغات حسن خطیب). حنّاط:
به بازار گندم فروشان درآی
که این جوفروش است و گندم نمای.
سعدی.
که شبلی ز حانوت گندم فروش
به ده برد انبان گندم به دوش.
سعدی

لغت نامه دهخدا

گلیم پوش

(چَ اَ)

کسی که جامۀ گلیم می پوشد، مسکین و فقیر. (ناظم الاطباء)

معنی گلیم فروش - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما